Erich Fromm Quotes

Love is a decision, it is a judgment, it is a promise. If love were only a feeling, there would be no basis for the promise to love each other forever. A feeling comes and it may go. How can I judge that it will stay forever, when my act does not involve judgment and decision.

The supreme principle of socialism is that man takes precedence over things, life over property, and hence, work over capital; that power follows creation, and not possession; that man must not be governed by circumstances, but circumstances must be governed by man.

The cruelty itself is motivated by something deeper: the wish to know the secret of things and of life.

Love is not primarily a relationship to a specific person; it is an attitude, an ordination of character which determines the relatedness of the person to the whole world as a whole, not toward one object of love

Is love an art? Then it requires knowledge and effort.

We are a society of notoriously unhappy people: lonely, anxious, depressed, destructive, dependent - people who are glad when we have killed the time we are trying so hard to save.

The bureaucrat is a man who administers things and people, and who relates himself to people as to things.

The whole life of the individual is nothing but the process of giving birth to himself; indeed, we should be fully born when we die - although it is the tragic fate of most individuals to die before they are born.

There is nothing inhuman, evil, or irrational which does not give some comfort, provided it is shared by a group.

If faith cannot be reconciled with rational thinking, it has to be eliminated as an anachronistic remnant of earlier stages of culture and replaced by science dealing with facts and theories which are intelligible and can be validated.

Davranışı yönlendiren itici güçleri bilirsek, yalnızca şimdiki zamanda gerçekleştirilen davranışı anlamakla kalmayız, bir kişinin değiştirilmiş koşullar altında nasıl davranabileceği konusunda da akla uygun varsayımlarda bulunabiliriz.

Umut, inanç'a eşlik eden ruh halidir. Umutluluk hali olmaksızın inanç ayakta duramaz, dayanıksız kalır. Umut yalnız ve yalnız inanç temeli üzerinde durabilir.

Bu nasıl oldu? Nasıl oldu da, insanoğlu, doğaya karşı kazandığı utkunun doruğundayken, kendi yarattığı şeylerin tutsağı haline geldi, nasıl oldu da, ciddi olarak kendi kendini yok etme tehlikesiyle karşı karşıya kaldı?

İnanç'ın, bir kesinlik ve bir emin olma durumu olduğu kısmen doğrudur. İnanç, olasılığın gerçekçiliği konusunda emin olmaktır ama kesin tahmin anlamında emin olma değildir.

Çünkü devrim, hiçbir zaman umutsuzluk temeli üzerine kurulmamıştır ve de kurulamaz.

Olası olmayanın gerçekleşmesi, olasılığın sınırları içindedir.

Yaşamın yapısında umut ve inanca bağlı olan ve onların bir halkasını oluşturan bir öge daha vardır: cesaret, ya da Spinoza'nın adlandırmasıyla, direnme gücü. Direnme gücü, dünya "evet" sözcüğünü duymak istediğinde "hayır" diyebilme yetisidir.

Atıl, hareketsiz duran yaşam ölmeye eğilimlidir; eğer atıllık eksiksizse, ölüm gerçekleşmiş demektir.

Çoğu insan Kafka'nın ihtiyarına benzer. Umut ederler ama yüreklerinin sesini, itkisini dinleme ve ona göre davranma yetisinden yoksundurlar; bürokratlar onlara yeşil ışık yakmadığı sürece beklerler de beklerler.

İnanç, kesin olmayışın kesinliğidir. İnsanın kendi görüş ve kavrayışının doğru ve kesin olduğuna inanmaktır; gerçekliğin ortaya koyacağı nihai sonuca inanmak değildir.